isyan alfabesi

şehrin ara sokakları, yatmış ışıkların dizine

bakmaz kimse izine bir yıldızın gölgesinin.

avlar yabozlar, serçelerin kanadını avlar

tavlasın diye birbirlerini tanımayanlar - her birilerini.

ben bir kavgayım.

kavgasın.

kavgalar.

neydi o şehrin duvarları öyle, bir devrimden yıkılmış

kur'an iner her yağmurunda gökten, her

bulut bir levh-i mahfuz.

hoca, sana diyorum, caminin etrafına dizdiğin bu aynalar,

cilvelenmiş, kisvelenmiş, bakmış bir dağa, uyumuş.

-bir anarşist işerken devrimin duvarlarına

ay vurunca vurulmuş

bir mermide doğrulmuş

bir karada görülmüş.

ey gök, seni çağırıyorum, in aşağı, kün!

ey hâr, yılkıların ateşinde dün

yükselirken depremin suları, denizin sularına

saçlarımı kesiyorum, saçlarım yedi iklim

saçlarımda büyütürüm ölen kardeşliğimin

sesini

vurgununu

özlemini.

ben bir yarayım, ismim odalardan duyulur

meydanlarda yankılanır, sokaklarda canhıraş

pürtelaş bir işgal, bir infial, bir infilâk

direnişin soyuna kendi adımı eklerim

ölen benim, ölen ben, ölen benim, ölen ben

-oralar uzak mıdır? beni bununla avutun!

uzak mıdır bütün kara denizler, bütün kızıl gökler

sevdanın bir adı yol, bir adı yoldaş ise

bir adı kafeslerde sıkışmış kuştan göğüsler

vurdular, yılmadılar, vurdular sancımıza

devrimin bir intihar olduğunu unutturdular bize.

ne zaman baksam göğe, o gökte kuşlar ölür

o gök mezar, göçmen kuşlar kara duaya durur.

değil mi ki, eteklerimiz dolu sevda sanrısı

eteklerimiz dolu sanrı, eleklerimiz kadınlığa gebe

eleklerimizde elenir bütün karanlık dölü

yoksulluk ebelenir teşne sokaklarda

yaktılar ateşleri, meydanları yaktılar

bağırırken yörük kelam,

çağırırken dağlara,

yazdılar talihi bir allahsız yazıyla.

zerafetin boy aynasında görünür celal

celal ki bütün duyguların en incesi

la feta illa Ali

la seyfe illa anarşi

ben bir kavgayım,

onların kanında

duruyor

devranın

saati.

tarafımız araf, tarafımız hertaraf

tuttuğumuz bu edepsiz ebedi aynada

darmadağın kutsalların ibadeti.

bir halkın gözlerine kör ışık inmiş,

kadınlar kasımpatı gibi solar durur yazbahar,

ot taşın altında kalmaz, vurur taş zalimin suratına

ağlama, kavganın gözyaşı olmaz,

kavga bir çiçek gibi büyür memelerin üstünde

memeler bu toprağın umay'ı, yasak!

biz evrenin yasalarını da, yaralarını da biliriz anam,

bir fiskeyiz hükümverenlerin mahrem yerlerine

kadın sütün beslerken isyanların vaktini

nisyanları lugatlerinin en süslü yerinde

bismillahtır, eliftir, mimdir, hatimdir

ve indir sen de kutsal kitabını, kutsal saçından

indir ki bir keleş gibi büyüsün çocukların

hazır ayaklanmaya, nazır sayıklanmaya

dindir kanayan yerlerini, -ki- o yerler vaveyla.

kadınlar bir kasımpatı gibi solar durur yazbahar

ot taşın altında kalmaz,

vurur taş, zalimin suratına.

adı yoksuz, sanı yollu bu tekinsiz mekan

saçlarımızı tütünlerle ördüğümüz bu köhne kaldırım

hakkımızca öldüğümüz bu kalaysız coğrafyada

dünya dönüyorsa kürdistan'ın hatrına

bütün bozkırların, çocukların hatrına

nasırların hatrına, türkülerin göl sesinin

var oluşun anlamsız burjuvazisinin

kadınların hatrına çenelerinde bir kargaşa dövmesi

doğan güneşi utandıran bir sevgili gecesi

hatrına bütün yaraların, bütün yaraların hatrına

yasaları yapanların suratındaki taş hatrına

elde doğu, belde batı, dilde sevda hatrına

senin adın bir kar tanesi, yangın gecelerinde ağlama.

oku,

başladığı yerde bu alfabenin,

isyan yerinden doğrulur

ankara

intifada.